Bulimia jest chorobą, która wywołuje poczucie wstydu, bezsilności i zażenowanie brakiem kontroli nad własnymi odruchami. Jednocześnie niesie ze sobą dużo problemów zdrowotnych. Jak poradzić sobie z problemem odżywiania, który determinuje życie chorego?

Czym jest bulimia?

Bulimia jest chorobą, która objawia się niekontrolowanymi napadami głodu, który musi zostać natychmiast zaspokojony. W tym czasie chora osoba potrafi pochłonąć nawet kilka tysięcy kalorii. Po epizodzie czuje się zażenowana brakiem kontroli, zawstydzona i bezradna.

Bulimia przyczyny i skutki jest bardzo trudne do dostrzeżenia przez osoby bliskie. Chory objada się potajemnie, bardzo sprytnie ukrywając swój problem. Najczęściej objada się w nocy lub gdy domownicy wyjdą do pracy.

Osoby chore na bulimie często trudno rozpoznać, gdyż ich waga nie odbiega od normy. Po napadach głodu chorzy zmuszają się do wymiotów lub zaczynają przestrzegać diety oraz bardzo intensywnie trenować. Dzięki temu ich waga nie wzbudza podejrzeń nawet czujnych domowników.

Warto zwrócić uwagę na zachowanie chorej osoby. Bardzo często mocno koncentrują się na swoim wyglądzie, figurze. Interesują się sportem, zdrowym odżywianiem. Znają tabele kaloryczne i na co dzień unikają niezdrowego jedzenia.

Leczenie bulimii

Bulimia przyczyny i skutki nie są do końca znane. Bardzo często podkreśla się chwiejną osobowość chorego. Podatność na stres oraz negatywne odbieranie świata mogą dodatkowo wpływać na choroby odżywiania.

Osoby pochodzące z dysfunkcyjnych rodzin, gdzie występuje przemoc lub uzależnienia również są bardziej podatne na choroby odżywiania. Ważne jest utrzymanie dobrego kontaktu w rodzinie, umiejętność rozmowy.

Osoby chore na bulimię muszą mierzyć się nie tylko z jej skutkami psychicznymi, takimi jak poczucie winy, wstyd, czy wrażenie braku kontroli nad swoim życiem. Choroba sieje również spustoszenie w organizmie. Choroby przełyku, gardła, problemy z zaparciami lub biegunkami to typowe skutki bulimii.

Leczenie bulimii rozpoczyna się od psychoterapii, która ma na celu uświadomienie choremu problemu oraz nauczenie kontroli nad własnymi odruchami. Chory musi zmienić podejście do samego siebie. Odzyskanie wiary we własne możliwości, podniesienie samooceny spowoduje, że bulimik przestanie postrzegać siebie przez pryzmat pięknego ciała.

Leczenie bulimii najczęściej przebiega w warunkach ambulatoryjnych i jest zadaniem dla grupy specjalistów. Jest terapia długotrwała i wymagająca wiele zaangażowania od chorego oraz rodziny, której wsparcie jest bezcenne.